Rząd przyjął nową Strategię Bezpieczeństwa Narodowego
We wtorek 21 października br. Rada Ministrów przyjęła Strategię Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej i tym samym skierowała ją do zatwierdzenia przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. W posiedzeniu rządu wziął również udział reprezentujący Prezydenta RP minister Stanisław Koziej.
Komunikat Centrum Informacyjnego Rządu:
Rada Ministrów przyjęła Strategię Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, przedłożoną przez ministra obrony narodowej.
Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej (SBNRP) całościowo ujmuje zagadnienia bezpieczeństwa narodowego i wskazuje optymalne sposoby wykorzystania na jego potrzeby wszystkich zasobów państwa w sferach: obronnej, ochronnej, społecznej i gospodarczej. Poprzednia strategia, realizowana od 2007 r., ma obowiązywać do momentu wejścia w życie nowej.
W dokumencie wskazano, że bezpieczeństwo Polski będzie zależało od jej zdolności do efektywnej realizacji interesów narodowych i osiągania celów strategicznych w obecnych i prognozowanych warunkach bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo Europy determinowane będzie przez cztery główne czynniki: NATO, Unię Europejską, strategiczną obecność USA na kontynencie europejskim oraz relacje z Rosją.
Podkreślono, że odbudowywanie mocarstwowej pozycji przez Rosję kosztem jej otoczenia oraz nasilenie się polityki konfrontacyjnej ze strony Federacji Rosyjskiej, czego przykładem jest konflikt z Ukrainą, w tym aneksja Krymu, negatywnie rzutują na stan bezpieczeństwa w regionie.
Oceniono, że w sąsiedztwie Polski istnieje ryzyko konfliktów o charakterze regionalnym i lokalnym, które mogą nas angażować pośrednio lub bezpośrednio. Polska nie jest też wolna od nacisku politycznego wykorzystującego argumentację wojskową. W jej najbliższym otoczeniu występuje duże skupienie potencjałów wojskowych. Zagrożenia dla naszego kraju, w niesprzyjających okolicznościach, mogą przyjąć charakter niemilitarny i militarny. W przypadku tych ostatnich mogą one przybrać postać zagrożeń kryzysowych i wojennych, tj. konfliktów zbrojnych o różnej skali – od działań zbrojnych (poniżej progu klasycznej wojny) do mniej prawdopodobnego konfliktu na dużą skalę.
W dokumencie, odwołując się do naszych interesów narodowych, przedstawiono cele strategiczne Polski w dziedzinie bezpieczeństwa. Wskazano na potrzebę zrównoważonego umiędzynarodawiania i samodzielności w zakresie bezpieczeństwa naszego państwa, w tym zwiększenie strategicznej odporności kraju na różnego rodzaju zagrożenia.
Określono w nim trzy priorytety polityki bezpieczeństwa:
- zapewnienie gotowości i demonstracja determinacji do działania w sferze bezpieczeństwa i obrony oraz wzmocnienie narodowych zdolności obronnych, ze szczególnym traktowaniem tych obszarów bezpieczeństwa narodowego, w których sojusznicze (wspólne) działania mogą być utrudnione;
- wspieranie procesów służących wzmocnieniu zdolności NATO do kolektywnej obrony, rozwój Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony UE, umacnianie strategicznych partnerstw (w tym z USA) oraz strategicznych relacji z partnerami w regionie;
- wspieranie i selektywny udział w działaniach społeczności międzynarodowej, realizowanych na podstawie prawa międzynarodowego, mających na celu zapobieganie powstawaniu nowych źródeł zagrożeń, a także reagowanie na zaistniałe kryzysy oraz przeciwdziałanie ich rozprzestrzenianiu się.
Priorytet I: Polska skoncentruje wysiłki strategiczne głównie na zapewnieniu bezpieczeństwa własnym obywatelom oraz terytorium państwa, wsparciu obrony państw sojuszniczych, a następnie na udziale w reagowaniu na zagrożenia poza terytorium sojuszniczym.
Priorytet II: Polska będzie wspierała konsolidację NATO wokół funkcji obronnej, w tym strategiczne wzmocnienie jego wschodniej flanki.
Działania państwa polskiego będą także zmierzały do pogłębiania procesów integracyjnych UE, tak aby dysponowała ona odpowiednim potencjałem bezpieczeństwa, w tym obronnym.
W interesie Polski jest też poprawa strategicznej współpracy między NATO a UE – wzmocnienie spójności politycznej oraz zwiększenie skuteczności w działaniu.
Pośród strategicznych partnerstw Polski priorytetowe znaczenie ma współpraca z USA. Będziemy wspierać działania na rzecz zachowania amerykańskich gwarancji bezpieczeństwa dla Europy, obecność wojskową USA w Europie, w tym Polsce.
Strategia przewiduje także rozwijanie bliskiej współpracy z sąsiadami oraz budowanie partnerskich relacji z innymi państwami, w tym służących zapobieganiu oraz rozwiązywaniu konfliktów i kryzysów międzynarodowych.
W relacjach z Rosją istotne będzie rozwiązywanie trudnych spraw z uwzględnieniem standardów prawa międzynarodowego.
Priorytet III: Jego realizacja wymaga m.in. wzmocnienia ONZ, kontynuacji starań o dokonanie przeglądu norm prawa międzynarodowego oraz wzmacniania skuteczności regulacji w obszarze kontroli zbrojeń i rozbrojenia, w tym środków budowy zaufania i bezpieczeństwa. W wymiarze regionalnym istnieje potrzeba odbudowy znaczenia OBWE.
Zgodnie z przyjętymi priorytetami, Polska organizuje i prowadzi strategiczne działania obronne, ochronne oraz w sferze bezpieczeństwa społecznego i gospodarczego.
Działania w sferze militarnej ukierunkowane są na utrzymywanie i demonstrowanie wszechstronnej gotowości państwa do skutecznego reagowania na militarne zagrożenia dla niepodległości i integralności terytorialnej Polski.
Celem działań ochronnych jest zapewnienie warunków do utrzymywania ładu konstytucyjnego, wewnętrznej stabilności państwa, bezpieczeństwa powszechnego i porządku publicznego, zarówno wspólnych, jak i indywidualnych zasobów materialnych i niematerialnych, a także funkcjonowania infrastruktury krytycznej.
Istotą działań społecznych w sferze bezpieczeństwa jest stworzenie bezpiecznych warunków do godnego życia obywateli. Do kluczowych działań należą: ochrona dziedzictwa narodowego, w tym zapewnienie jego bezpiecznego rozwoju, zwłaszcza w sferze ekonomicznej, społecznej i intelektualnej oraz niematerialne wsparcie systemu bezpieczeństwa narodowego.
W dokumencie wskazano także wiele strategicznych działań przygotowawczych, zakładających właściwe połączenie w systemie bezpieczeństwa narodowego jego składników militarnych i niemilitarnych, wewnętrznych i zewnętrznych.
Będą one dotyczyły: integracji podsystemu kierowania bezpieczeństwem narodowym; profesjonalizacji podsystemów operacyjnych (obronnego i ochronnych); powszechności przygotowań podsystemów wsparcia (społecznych i gospodarczych).
Podstawowe zadania wiążą się z ustanowieniem podstaw prawnych i organizacyjnych zintegrowanego systemu bezpieczeństwa narodowego oraz wdrożeniem zasad i procedur polityczno-strategicznego kierowania bezpieczeństwem narodowym, jednolitych we wszystkich stanach bezpieczeństwa państwa.
Źródło: premier.gov.pl