Prezydent RP wręczył akty powołania do kapituły Orderu Krzyża Wojskowego - Wydarzenia - Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

Prezydent RP Lech Kaczyński powołał kapitułę Orderu Krzyża Wojskowego w składzie:

Kandydatury zaproponował Prezydentowi RP szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego minister Aleksander Szczygło.

Ustawa z 18 października 2006 r. o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach mówi, że Kapituła stoi na czele Orderu Krzyża Wojskowego i strzeże honoru orderu. Składa się z Kanclerza oraz pięciu członków. Powołuje ją na pięć lat Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej spośród Kawalerów Orderu Krzyża Wojskowego. Pierwszy skład powołuje Prezydent RP spośród dwunastu pierwszych odznaczonych orderem.

Kapituła ma prawo wyrażania opinii we wszystkich sprawach dotyczących orderu, a w szczególności:

1. Opiniuje wnioski o nadanie lub pozbawienie orderu, wniesione przez Prezesa Rady Ministrów przed ich przedstawieniem Prezydentowi.
2. Może wystąpić do Prezydenta z inicjatywą nadania orderu lub jego pozbawienia.
3. Zapoznaje się z projektami aktów normatywnych dotyczących orderu.
4. Może występować do organów uprawnionych o podjęcie inicjatywy ustawodawczej w sprawach dotyczących orderu.

Kapituła po rozpatrzeniu przedstawionych jej wniosków o nadanie lub pozbawienie orderu podejmuje uchwały:

1. O pozytywnym zaopiniowaniu wniosku.
2. Stwierdzające, że przedstawiony wniosek nie uzasadnia nadania lub pozbawienia orderu lub że wniosek nie może zostać uwzględniony z powodu niezgodności z obowiązującymi przepisami prawa.

Kapituła może przed wydaniem ostatecznej opinii zwrócić się do wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku. Kapituła może zaproponować nadanie innej, niż proponowana, klasy orderu. Członkami Kapituły mogą być tylko obywatele polscy. Kapituła działa na podstawie statutu zatwierdzonego przez Prezydenta RP.

Informacje o osobach wchodzących w skład Kapituły Orderu Krzyża Wojskowego 

Kanclerz Kapituły Orderu Krzyża Wojskowego

Generał broni Bronisław Kwiatkowski, urodził się 5 maja 1950 r. Jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, Akademii Sztabu Generalne go Wojska Polskiego oraz Akademii Dowodzenia Bundeswehry w Hamburgu. Pierwszy przydział służbowy otrzymał do 29. Pułku Czołgów w Żaganiu. W 1980 r. rozpoczął służbę w jednostkach spadochronowych – w 6. Dywizji Powietrzno–Desantowej w Krakowie. Pełnił tam funkcję szefa sztabu 16. batalionu powietrzno–desantowego. W Dowództwie 6. DPD przemianowanej na 6. Brygadę Desantowo-Szturmową pełnił kolejno funkcje oficera operacyjnego, szefa Wydziału Operacyjnego oraz szefa Sztabu.

Od 1991 r. generał Bronisław Kwiatkowski pełnił służbę na stanowiskach szefa oddziału planowania operacyjnego w Zarządzie Operacyjnym w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, a od 1993 szefa oddziału rozpoznania i walki radioelektronicznej w Krakowskim Okręgu Wojskowym.

W latach 1995-1996 generał Kwiatkowski dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w ramach misji pokojowej ONZ na Wzgórzach Golan w Syrii (UNDOF). Następnie objął dowodzenie nad 6. BDSz w Krakowie, był szefem sztabu 2. Korpusu Zmechanizowanego.

W 2004 r. został zastępcą dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku, a w 2004 r. został wyznaczony na stanowisko Zastępcy Dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO w Bydgoszczy. W 2005 r. był szefem szkolenia Nowej Armii Irackiej w misji szkoleniowej NATO. W latach 2005-2006 był zastępcą dowódcy 2. Korpusu Zmechanizowanego a od roku 2006 do 2007 dowodził Wielonarodową Dywizją Sił Stabilizacyjnych w Iraku. W 2007 r. generał Kwiatkowski powołany został na stanowisko Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych RP.

Bronisław Kwiatkowski jest generałem, którego trzykrotnie kierowano do służby w Iraku. 11 listopada 2006 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Krzyża Wojskowego.
 

Członkowie Kapituły Orderu Krzyża Wojskowego

Major Adam K. urodził się w 1968 r. Jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu oraz Wyższej Szkoły im. Pawła Włodkowica w Płocku.
Po studiach został powołany do służby w Żandarmerii Wojskowej. Następnie trafił do jednostki GROM. Po ukończeniu kursów specjalistycznych wyznaczony został do służby w Zespole Bojowym, gdzie obejmował stanowiska od operatora aż po dowódcę sekcji szturmowej i dowódcę sekcji wsparcia. W roku 2002 w ramach służby w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Afganistanie brał udział w wykonywaniu zadań bojowych. W czasie jednego z nich odniósł ciężkie obrażenia w wyniku wybuchu miny przeciwpiechotnej. Dzięki determinacji i długotrwałej rehabilitacji udało mu się powrócić do służby. W 2005 r. objął stanowisko zastępcy szefa Wydziału Operacji Specjalnych.

Mjr Adam K. został odznaczony w 2003 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za osobiste męstwo podczas wykonywania zadania bojowego oraz godne reprezentowanie Wojska Polskiego poza granicami państwa. 11 listopada 2006 r. Prezydent Lech Kaczyński wyróżnił go Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego.
 

Major Adam Wiak urodził się 24 grudnia 1973 r. Jest absolwentem Wojskowej Akademii Technicznej oraz Akademii Obrony Narodowej. Służbę wojskową rozpoczął w 1998 r. jako wykładowca a następnie dowódca plutonu i dowódca kompanii szkolnej w 8. Ośrodku Szkolenia Kierowców w Rzeszowie. Mjr Wiak uczestniczył w wielu misjach zagranicznych. W 2001 r. służył jako Oficer ds. Transportu w Kwaterze Głównej Polskiego Kontyngentu Wojskowego UNDOF w Syrii. W latach 2003-2004 służył w Kwaterze Głównej PKW KFOR w Kosowie najpierw jako oficer Łącznikowy do Wojsk Rosyjskich, a następnie jako oficer operacyjny oraz jako szef sekcji personalnej S-1. W 2005 r. jako oficer operacyjny służył w dowództwie PKW w Pakistanie. W 2006 r. został szefem Zespołu Oficerów Łącznikowych w sztabie Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku. W czasie VII zmiany Centrum dowodzone przez mjr. Wiaka było uznawane za jedno z najlepszych Połączonych Centrów Zarządzania Kryzysowego w Iraku. Obecnie mjr Wiak służy w Oddziale Planistyczno Koordynacyjnym w Dowództwie Operacyjnym SZ w Warszawie.

Mjr Wiak został odznaczony medalem US Army Achievement Medal i medalem za udział w Misji Pomocy NATO, nadanym mu przez Prezydenta Pakistanu Peresa Musharaffa. 8 maja 2007 r. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył mjr. Adama Wiaka Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego.

Porucznik Tomasz Nowicki urodził się 17 listopada 1979 r. Ukończył Ogólnokształcące Liceum Lotnicze w Dęblinie. W 1998 r. rozpoczął odbywanie służby wojskowej w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie. Szkołę tą ukończył w 2002 r. jako pilot śmigłowca i od tego czasu pełni służbę zawodową w 1. dywizjonie lotniczym w Leźnicy Wielkiej. Por. Tomasz Nowicki brał udział w misji stabilizacyjnej Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku w ramach III i VI zmiany na stanowisku starszego pilota. Za udział w akcji ratowniczej po katastrofie śmigłowca W3-W Sokół 15 grudnia 2004 r. otrzymał „Krzyż Zasługi za Dzielność”. W trakcie kolejnej akcji 28 października 2006 r. wspierającej armię iracką, podczas której ostrzelany został śmigłowiec Mi-24D, por. Tomasz Nowicki wezwał pomoc do transportu rannych z pola walki i ewakuował załogę zestrzelonego śmigłowca. Za udział w tej akcji porucznik został w dniu 8 maja 2007 r. odznaczony Orderem Krzyża Wojskowego.

Sierżant sztabowy Zbigniew Siekierski urodził się 22 lipca 1961 r. Służbę wojskową rozpoczął w 1982 r., a do służby zawodowej powołany został w 1988 r. na stanowisko starszego technika pokładowego w 56. pułku śmigłowców bojowych. Następnie objął stanowisko technika w 2. eskadrze śmigłowców szturmowych. W 2004 r. brał udział w składzie Grupy Manewrowej w ramach VII zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. 28 października 2006 r. podczas lotu bojowego w Iraku, Mi-24D, którym leciał sierż. Siekierski został ostrzelany z broni maszynowej. W wyniku ataku ciężko ranny został jeden z członków załogi oraz uszkodzona została instalacja olejowa, w efekcie czego ranny oraz sierż. Z. Siekierski zostali oblani gorącym olejem z silnika. Postawa sierżanta, który natychmiast udzielił pierwszej pomocy i zajął się kolegą oraz po awaryjnym lądowaniu śmigłowca zorganizował stanowisko ogniowe w celu odparcia ewentualnego ataku rebeliantów, najprawdopodobniej uratowała rannemu życie.

8 maja 2007 r. Prezydent RP Lech Kaczyński za męstwo i odwagę odznaczył sierż. Zbigniewa Siekierskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego, a Dowódca Wojsk Lądowych gen. broni Waldemar Skrzypczak wręczył mu akt nadania honorowego tytułu Podoficera Roku Wojsk Lądowych.

Sierżant Łukasz S. urodził się w 1982 r. W 2001 r. został powołany do zasadniczej służby wojskowej w 1. pułku specjalnym Komandosów w Lublińcu. W 2002 r. został mianowany do stopnia kaprala oraz został powołany do zasadniczej służby wojskowej pełnionej nadterminowo.
W 2002 r. służył w ramach II zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. Współpracował tam z amerykańskimi siłami specjalnymi, tzw. Zielonymi Beretami. W trakcie wspólnego patrolu rozpoznawczego w 2004 r. w mieście Karbala, wpadł w zasadzkę zorganizowaną przez rebeliantów, dostając się pod ciężki ogień karabinów maszynowych i granatników przeciwpancernych. Kula przestrzeliła hełm sierżanta i drasnęła ucho, pomimo tego nadal wspierał sekcję prowadząc obserwacje i ostrzał. Dopiero po otrzymaniu postrzału w bark został wyeliminowany z walki. Wbrew zaleceniom lekarzy podoficer nie zdecydował się na ewakuację medyczną do kraju i po rekonwalescencji wrócił do obowiązków służbowych. W 2005 r. został awansowany do stopnia sierżanta, a następnie skierowany do wykonywania zadań w ramach VI zmiany PKW Irak. Od lipca 2008 r. do lutego 2009 r. pełnił służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Afganistanie.

11 listopada 2006 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego.

Order Krzyża Wojskowego

Order Krzyża Wojskowego ustanowiono z inicjatywy Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego ustawą z dnia 18 października 2006 r. „o zmianie ustawy z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach”.

Ustanowienie orderu wyszło naprzeciw oczekiwaniom środowisk wojskowych, a szczególnie żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, uczestników misji pokojowych i stabilizacyjnych.

Dotychczasowe ustawodawstwo stanowiło, że ordery i odznaczenia wojenne: Order Wojenny Virtuti Militari, Krzyż Walecznych, Krzyż Zasługi z Mieczami, mogą być nadawane w czasie wojny lub nie później niż przez pięć lat od jej zakończenia, za czyny dokonane w czasie wojny.

Order Krzyża Wojskowego jest z kolei nagrodą za wybitne czyny bojowe połączone z wyjątkową ofiarnością i odwagą w czasie działań bojowych przeciwko aktom terroryzmu w kraju lub podczas użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa w czasie pokoju. Nazwa orderu – Order Krzyża Wojskowego – odpowiada historycznej, potocznej nazwie najstarszego polskiego odznaczenia wojskowego Virtuti Militari i przywraca to pojęcie współczesnym Siłom Zbrojnym Rzeczypospolitej Polskiej. Krzyżem Wojskowym bowiem zwyczajowo nazywano Order Wojskowy Księstwa Warszawskiego, a Order Wojskowy Polski z czasów Królestwa Polskiego i Powstania Listopadowego zwano z kolei Krzyżem Wojskowym Polskim.

Order nawiązuje do najstarszej polskiej tradycji odznaczeniowej także podziałem na trzy klasy, a jednocześnie odpowiada współczesnej i perspektywicznej skali zaangażowania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w operacjach wsparcia pokoju i operacjach przeciw terroryzmowi.

Symbolika i kolorystyka Orderu Krzyża Wojskowego nawiązuje do tradycji oręża polskiego. Order Krzyża Wojskowego ma kształt krzyża kawalerskiego. Krzyż zwieńczony jest koroną Chrobrego, na jego awersie znajduje się srebrny orzeł państwowy, zaś na rewersie wizerunek miecza koronacyjnego Piastów – Szczerbca oraz napis „Milito pro Patria” – „Walczę dla Ojczyzny”, stanowiący dewizę Orderu i nawiązujący do szczytnych celów, jakie na przestrzeni wieków przyświecały kolejnym pokoleniom żołnierzy polskich składającym przysięgę wojskową. Wstęga orderowa ma barwę granatową z karmazynowymi paskami po bokach, co stanowi nawiązanie do tradycyjnie polskiej barwy munduru wojskowego z okresu, kiedy powstawał mundur narodowy.
 

Dowiedz się więcej o Orderze Krzyża Wojskowego