Zbigniew Nowek zastępcą szefa BBN - Wydarzenia - Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

Zbigniew Nowek zastępcą szefa BBN

W środę, 6 stycznia 2010 r., na wniosek szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego Aleksandra Szczygło, Prezydent RP Lech Kaczyński powołał Zbigniewa Nowka na wakujące stanowisko zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

***
Zbigniew Nowek urodził się 1 lipca 1959 w Bydgoszczy. Był aktywnym działaczem opozycji w PRL. Z wykształcenia jest prawnikiem.

Wykształcenie
• 1984 – magister prawa, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Działalność opozycyjna
• 1977-1979 – utrzymywał kontakty z działaczami Studenckiego Komitetu Solidarności oraz Duszpasterstwem Akademickim.
• czerwiec 1980 – założył w Gdańsku, wraz z Piotrem Kapczyńskim oraz Maciejem Kapczyńskim, podziemne wydawnictwo „Alternatywy”, które w sierpniu 1980 r. z inicjatywy Bogdana Borusewicza wydrukowało, w nakładzie 8 tys. egzemplarzy, ulotkę w obronie Anny Walentynowicz, której rozkolportowanie było jedną z przyczyn wybuchu strajku w Stoczni Gdańskiej.
• 1980-1981 – współzałożyciel, a następnie przewodniczący Niezależnego Zrzeszenia Studentów UMK w Toruniu. Jeden z inicjatorów i współtwórca pism NZS: „Immunitet”, „Informator NZS UMK” i „Minitor”. Współzałożyciel wydawnictwa NZS UMK oraz współorganizator biblioteki NZS.
• luty 1981 – kierował strajkiem studenckim na UMK.
• 1981 – członek Toruńskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania.
• od 13 grudnia 1981 – ścigany listem gończym.
• współorganizator największych akcji ulotkowych w Trójmieście: 16 grudnia 1981 r. pod Stocznią Gdańską, 24 grudnia 1981 r. po Pasterce przed wieloma kościołami, podczas manifestacji 30 stycznia 1982 r. oraz akcji „CDN” przed 1 maja 1982 r.
• 27 grudnia 1981 – umieszczony przez Służbę Bezpieczeństwa na liście 199 najbardziej poszukiwanych osób, przewidzianych do internowania w trybie nadzwyczajnym.
• 1981-1984 – jeden z organizatorów podziemnej poligrafii w regionie gdańskim, wydawca, redaktor, drukarz i kolporter ulotek „Solidarności”, NZS, Niezależnego Serwisu Informacyjnego „A” oraz pisma „Gdańsk”. Budowniczy podziemnego bunkra-drukarni w Gdańsku-Oliwie. Drukarz pisma „Solidarność Regionu Gdańskiego”, tygodnika „Mazowsze”, „Przeglądu Politycznego” oraz kilkunastu książek (w ramach wydawnictwa „Alternatywy”, które dla kamuflażu kilkakrotnie zmieniało nazwę).
• 1983-1985 – koordynator działań podziemnego NZS na UMK. W 1983 r. organizator akcji wyborczej na UMK, w efekcie której działacze związani z NZS objęli wszystkie studenckie stanowiska w senacie uczelni. W 1984 r. po kolejnej akcji wyborczej rektorem uniwersytetu został prof. Stanisław Łęgowski, popierany przez podziemną „Solidarność” i NZS.

Przebieg służby publicznej
• 1990-1997 – szef Delegatury Urzędu Ochrony Państwa w Bydgoszczy.
• 1997-1998 – zastępca szefa Urzędu Ochrony Państwa.
• 1998-2001 – szef Urzędu Ochrony Państwa.
• 25 października 2001 – złożył dymisję na ręce premiera Leszka Millera w geście sprzeciwu wobec planów przeprowadzenia tzw. reformy służb specjalnych, która tuż po atakach terrorystycznych na USA przewidywała masowe zwolnienia oficerów.
• 2002-2005 – ekspert Komisji ds. Służb Specjalnych Sejmu RP.
• 2004-2005 – ekspert Sejmowej Komisji Śledczej ds. PKN Orlen.
• 2005-2008 – szef Agencji Wywiadu.
• 2006 – awansowany na stopień generała brygady przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.

Sukcesy w służbie publicznej
• 1999 – aresztowanie trzech wysokiej rangi oficerów ówczesnych Wojskowych Służb Informacyjnych pod zarzutem szpiegostwa przeciwko Polsce.
• 2000 – wydalenie z Polski 12 dyplomatów za działalność sprzeczną z ich statusem.
• 2006 – aresztowanie wysokiego rangą oficera wywiadu Białorusi za działalność szpiegowską wymierzoną przeciw Polsce, który we wrześniu 2009 r. został skazany na karę 5,5 roku pozbawienia wolności.

Odznaczenia i wyróżnienia
• 1993 – odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę za działalność na rzecz umacniania bezpieczeństwa wewnętrznego kraju.
• 1996 – wyróżniony przez ministra Spraw Wewnętrznych Zbigniewa Siemiątkowskiego za udaremnienie przemytu 25 kilogramów heroiny.
• 1997 – wyróżniony przez Prezesa Rady Ministrów Włodzimierza Cimoszewicza za znaczące efekty pracy, w szczególności za istotny wkład w rozpoznanie mechanizmów przestępczości gospodarczej w zakresie ubezpieczeń.
• 1999 – wyróżniony przez ministra-koordynatora ds. Służb Specjalnych Janusza Pałubickiego za wybitne zasługi w realizacji zadań Krajowej Władzy Bezpieczeństwa, związanych z akcesją do Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.
• 2000 – wyróżniony przez Prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka za znaczący wkład w proces akcesji Polski do NATO.
• 2001 – wyróżniony „Laurem Jerzego Buzka” w uznaniu wyjątkowych zasług na rzecz bezpieczeństwa państwa i ochrony jego porządku konstytucyjnego, a także ochronę interesów Polski i jej pozycji na arenie międzynarodowej.
• 2007 – odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Republiki Litewskiej przez Prezydenta Republiki Litewskiej Valdasa Adamkusa za zasługi na rzecz litewsko-polskich stosunków międzypaństwowych oraz na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa NATO, Unii Europejskiej, a także bezpieczeństwa narodowego obu krajów.
• 2009 – odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce.

  • fot. BBN
    fot. BBN
  • fot. BBN
    fot. BBN
  • fot. BBN
    fot. BBN