Szef BBN złożył wpis w księdze kondolencyjnej gen. T. Sawicza
Szef BBN minister Stanisław Koziej złożył wpis w księdze kondolencyjnej śp. gen. bryg. pil. Tadeusza Sawicza - ostatniego polskiego pilota myśliwskiego, który brał udział w Bitwie o Anglię.
Żegnamy generała Tadeusza Sawicza, obrońcę Ojczyzny, pilota polskiego „wrześniowego nieba”.
Żegnamy człowieka niezłomnego, odważnego i walecznego, Kawalera Orderu Wojennego Virtuti Militari i czterokrotnego Kawalera Krzyża Walecznych.
Wraz z Nim odchodzi epoka żywej historii polskich pilotów myśliwskich walczących w przestworzach nad angielską ziemią. Był ostatnim z szeregu tych Polaków, o których powiedziano: „jeszcze nigdy tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym”.
Chylę czoło i oddaję cześć należną bohaterowi. Wszyscy jesteśmy winni pamięć Jego osobie. Rzeczpospolita nigdy nie zapomni czynów Tadeusza Sawicza.
szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego
Stanisław Koziej
***
Uroczystości pogrzebowe zmarłego 19 października br. śp. gen. bryg. pil. Tadeusza Sawicza - ostatniego polskiego pilota myśliwskiego, który brał udział w Bitwie o Anglię - odbędą się 29 i 30 listopada br. w Warszawie.
Szczegółowe informacje dotyczące ceremonii dostępne są na stronie internetowej Dowództwa Si Powietrznych.
***
ŚP gen. bryg. pil. Tadeusz Sawicz
Urodził się 13 lutego 1914 r. w Warszawie. Początkiem 1934 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył jako podporucznik pilot jesienią 1936 r. Po promocji otrzymał skierowanie do 111 eskadry myśliwskiej, skąd w listopadzie 1937 r. przeniesiono go do 114 eskadry. Tuż przed wybuchem wojny przebazował się na lotnisko polowe Poniatów. Już pierwszego dnia wojny zestrzelił w walce powietrznej Bf 109 (Me109), jednakże Messerschmitta tego zaliczono mu jako uszkodzonego. 4 września został mianowany zastępcą dowódcy 114 eskadry. Przed ewakuacją polskiego lotnictwa do Rumunii zestrzelił jeszcze trzy wrogie maszyny (dwa Do 17 i Ju 86), z których zaliczono mu tylko jedno zestrzelenie i pół uszkodzenia. 17 września poprowadził cztery ocalałe "jedenastki" do Rumunii. Wraz z grupą innych lotników przedostał się do Francji, gdzie włączono go w skład klucza myśliwskiego por. Aleksandra Gabszewicza (Groupe de Chasse III/10 w Deauville). Po kapitulacji Francji, poprzez Algier i Casablankę, dotarł na Wyspę Ostatniej Nadziei (17 lipca 1940 r.).
Po ukończeniu szkolenia na myśliwcu Hurricane w 5 OTU w Aston Down, 20 października 1940 r.. skierowano go do 303 Dywizjonu Myśliwskiego im. Tadeusza Kościuszki. Niespełna rok później przeniesiony został do pierwszego składu 316 Dywizjonu „Warszawskiego". W listopadzie 1941 r. objął dowództwo eskadrą "A" 316 dywizjonu, rok później dowodził 315 Dywyzionem „Dęblińskim". W kwietniu 1943 r. mianowany został zastępcą dowódcy I Skrzydła Myśliwskiego w Northolt.
Od lipca 1943 r. był oficerem łącznikowym w 12 Grupie Myśliwskiej, w kwietniu 1944 r. skierowany został do 9 Armii Powietrznej USAAF. Wkrótce jednak, na własną prośbę, przydzielony został do 61 Fighter Squadron w 56 Fighter Group, gdzie wraz kolegami stworzył nieoficjalną, polską sekcję (Andersz, Gładych, Janicki, Łanowski, Rutkowski). W październiku 1944 r. objął dowodzenie 131 Skrzydłem Myśliwskim w sładzie 302, 308 i 317 dywizjonu . Funkcję tę pełnił do lipca 1945 r., kiedy to powierzono mu dowodzenie III Skrzydłem Myśliwskm (do marca 1946 r.).
Tadeusz Sawicz odznaczony był Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 9381), czterokrotnie Krzyżem Walecznych, angielskim Distinguished Flying Cross, amerykańskimi Distinguished Flying Cross i dwukrotnie Air Medal, a także holenderskim krzyżem lotniczym Vliegerkruis.
Po wojnie pozostał w Anglii. Do Kanady przeprowadził się dopiero w 1957 r., tam pracował w firmach lotniczych. 3 maja 2006 r. postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego mianowany został generałem brygady. Zmarł w wieku 97 lat. (Źródło: www.sp.mil.pl)