Szef BBN dla Wirtualnej Polski: Strategiczny dekalog bezpieczeństwa narodowego RP - Wydarzenia - Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

20.08.2014

Szef BBN dla Wirtualnej Polski: Strategiczny dekalog bezpieczeństwa narodowego RP

Zapraszamy do zapoznania się z tekstem szefa BBN ministra Stanisława Kozieja dla portalu Wirtualna Polska, poświęconym dziesięciu najważniejszym obszarom wzmacniania bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Strategiczny dekalog bezpieczeństwa narodowego RP

 

Konflikt rosyjsko-ukraiński nie pozostawia wątpliwości, że stoimy wobec największego kryzysu bezpieczeństwa w Europie od czasu zakończenia zimnej wojny. Jego konsekwencje przez wiele lat wpływać będą na stan relacji międzynarodowych, a przede wszystkim na realne poczucie zagrożenia wśród państw Europy Środkowo-Wschodniej, w tym Polski - pisze dla WP.PL gen. Stanisław Koziej, szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 

Potrzebujemy dziś przemyślanej polityki wzmacniania bezpieczeństwa, która ubezpieczy nasze interesy narodowe, zapewni stabilność i umożliwi ekonomiczny rozwój państwa. Potrzebujemy działań, które możliwie zminimalizują zagrożenia, przed którymi możemy stanąć w przyszłości. Dotyczyć one muszą nie tylko modernizacji sił zbrojnych, ale rozwijania całego systemu bezpieczeństwa państwa oraz aktywności w ramach sojuszy międzynarodowych. 

Dotychczasowe diagnozy - wzbogacone o "ukraińską lekcję" - wskazują, które obszary powinniśmy traktować priorytetowo. Można je ująć w postaci strategicznego dekalogu wzmacniania bezpieczeństwa narodowego. 



Należy doskonalić i rozwijać system kierowania bezpieczeństwem narodowym. Innymi słowy wyposażać instytucje i organy władzy w nowoczesne i możliwie skuteczne narzędzia oraz procedury umożliwiające wykonywanie zadań związanych z bezpieczeństwem. W praktyce oznacza to m.in. pełne wdrożenie przyjętej na początku roku reformy dowodzenia siłami zbrojnymi, zakup samolotów dla VIP-ów, będących także mobilnymi stanowiskami kierowania państwem w sytuacjach kryzysowych, czy też przyjęcie przez parlament prezydenckiej inicjatywy ustawodawczej usprawniającej kierowanie obroną państwa w czasie wojny. 

Ważnym zadaniem jest integrowanie kierowania bezpieczeństwem. Czyli łączenie w jeden system działań w różnych dziedzinach bezpieczeństwa (militarnych i niemilitarnych): m.in. poprzez tworzenie procedur i ponadresortowych struktur planowania, koordynacji i nadzoru. Dziś dotyczy to w szczególności koordynacji służb specjalnych, funkcjonowania przemysłu obronnego, zarządzania kryzysowego, spraw cyberbezpieczeństwa czy bezpieczeństwa energetycznego. 

II 

Powinniśmy konsekwentnie realizować wieloletni program modernizacji technicznej sił zbrojnych zgodnie z przyjętymi priorytetami: obroną powietrzną, w tym przeciwrakietową; mobilnością, zwłaszcza śmigłowcową; i wyposażeniem wojska w systemy informacyjne (rozpoznania, dowodzenia, kierowania ogniem, walki radioelektronicznej itp.). To najpilniejsze potrzeby. Ale już teraz powinniśmy myśleć o kolejnej "fali modernizacyjnej", ukierunkowanej na szeroką informatyzację wojska (środki cyberobrony, bezzałogowce, technologie satelitarne). 

III 

Potrzeba wzmocnić strategiczną odporność kraju na zagrożenia. To obok działań regularnych sił zbrojnych, podstawowy element systemu obrony państwa. Powinna ona integrować działania wojskowe i cywilne w celu zapewnienia odporności kraju na różne formy agresji (konwencjonalne, niekonwencjonalne, klasyczne, hybrydowe). Ale też sprawić, aby terytorium RP było trudno dostępne dla wojsk przeciwnika oraz szczególnie uciążliwe do utrzymania i kontrolowania w razie jego zajęcia. 

W praktyce oznacza to m.in. ukierunkowanie i skoordynowanie Wojsk Specjalnych na zadanie obrony kraju (w tym działania nieregularne), zreformowanie Narodowych Sił Rezerwowych pod kątem lokalnych zadań obronnych, a także skoordynowanie pod tym kątem zadań niemilitarnych służb bezpieczeństwa i formacji ochrony ludności. Reformy wymaga także system rezerw mobilizacyjnych oraz zaniedbana obrona cywilna. To także potrzeba powszechnej edukacji na rzecz bezpieczeństwa oraz wspierania i ukierunkowywania stosownie do potrzeb obronnych państwa inicjatyw i aktywności społecznych organizacji proobronnych . 

IV 

W tak szybko zmieniającym się środowisku bezpieczeństwa konieczne jest zwiększenie nakładów naobronność z poziomu 1,95 proc. PKB do uzgodnionego w ramach NATO poziomu 2 proc. Jest to postulat rozumiany i popierany obecnie przez większość środowisk politycznych w Polsce. Dodatkowe pieniądze powinny zostać przeznaczone przede wszystkim na realizację Narodowego Program Bezzałogowców, będącego także szansą na technologiczny rozwój polskiej gospodarki i przemysłu zbrojeniowego oraz na budowę potrzebnej infrastruktury na wschodzie kraju, umożliwiającej przyjęcie wojsk sojuszniczych. 



Wzmocnienia wymagają zdolności państwa w pozamilitarnych dziedzinach bezpieczeństwa, jakbezpieczeństwo energetyczne (powinniśmy przyspieszyć krajowe inwestycje w gaz łupkowy, budowę gazoportu w Świnoujściu, inwestycje w energię odnawialną i jądrową oraz infrastrukturę przesyłową); bezpieczeństwo finansowe (w naszym interesie jest spełnienie warunków umożliwiających przystąpienie do strefy euro w dogodnym dla Polski momencie); oraz cyberbezpieczeństwo (przyspieszenia wymagają prace nad całościowym systemem cyberbezpieczeństwa RP, gdzie punktem wyjścia powinno być opracowanie ogólnej doktryny cyberbezpieczeństwa państwa). 

VI 

Na forum międzynarodowym naszym priorytetem muszą być działania na rzecz strategicznego wzmocnienia wschodniej flanki NATO. Rozumiemy przez to systemowo wzmacnianą i trwałą obecność wojskową NATO; systematyczną aktualizację sojuszniczych planów ewentualnościowych dotyczących tego regionu (z rozważeniem możliwości opracowywania stałych planów obronnych dla niektórych zagrożeń); regularne przeprowadzenie ćwiczeń wojskowych; rozbudowę infrastruktury obronnej orazbudowę natowskiej obrony przeciwrakietowej. 

Zabiegamy także o zwiększenie gotowości do reagowania sił odpowiedzi NATO oraz o podniesienie stopnia gotowości Wielonarodowego Korpusu Północ-Wschód z dowództwem w Szczecinie - jako dowództwa odpowiedzialnego za koordynowanie przygotowań i przejmowanie dowodzenia siłami reagowania NATO w obszarze nadbałtyckim. Za niezmiernie istotne uznajemy odwrócenie negatywnej tendencji redukowania nakładów obronnych w Europie. Kluczowy dla realizacji wielu z tych priorytetów może okazać się wrześniowy szczyt NATO w Walii. 

VII 

W naszym strategicznym interesie leży promowanie na forum NATO oraz Unii Europejskiej umacniania więzi transatlantyckich. Wydarzenia na Ukrainie pokazały, że to Stany Zjednoczone stanowią realną siłę, która może zagwarantować stabilność w naszej części Europy. Powinniśmy także zabiegać o utrzymanie polityki "otwartych drzwi", zwłaszcza wobec państw z obszaru wschodniej flanki sojuszu. 

VIII 

W ramach Unii Europejskiej konieczne jest kontynuowanie starań o opracowanie i przyjęcie nowej realnej strategii bezpieczeństwa UE, której punktem wyjścia powinien być uzgodniony katalog wspólnych interesów państw członkowskich (strategiczna misja UE). Strategia ta powinna zakładać m.in. ustanowienie mechanizmów współdziałania na linii UE-NATO, mogących prowadzić do budowy euroatlantyckiego "tandemu bezpieczeństwa". Dziś Unia dysponuje strategią z 2003 r., która nie przystaje do współczesnego środowiska bezpieczeństwa. 

IX 

Równolegle z działaniami wewnątrzkrajowymi także w skali międzynarodowej zabiegać musimy o zwiększenie zdolności reagowania w pozamilitarnych sferach bezpieczeństwa. Dotyczy to w szczególności bezpieczeństwa energetycznego oraz cyberbezpieczeństwa. Podmiotem najbardziej predestynowanym do podjęcia wyzwań w obydwu tych dziedzinach bezpieczeństwa jest Unia Europejska. W jej nowej strategii powinno to znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie. 



Szczególnym polskim priorytetem w dziedzinie bezpieczeństwa jest umacnianie proporcjonalnego partnerstwa strategicznego z USA, stosownie do zbieżności interesów obu państw. Powinniśmy stwarzać warunki do ciągłego stacjonowania wojsk amerykańskich w Polsce, współpracować w ramach budowy natowskiej obrony przeciwrakietowej oraz rozwoju i użycia wojsk specjalnych. Należy także dążyć do rozwijania skutecznej współpracy w dziedzinach pozawojskowych, jak np. energetyka lub nowe technologie. 

* * * 

To katalog dziesięciu kluczowych zadań w ramach zwiększania bezpieczeństwa Polski w nadchodzących latach. Duża część z nich jest już realizowana. Inne podejmowane będą systematycznie, w miarę przygotowywania koncepcji i programów oraz zarezerwowania koniecznych środków na ich wykonanie. 


Gen. Stanisław Koziej dla Wirtualnej Polski

Źródło: wp.pl