Informacja BBN nt. nowej Narodowej Strategii Wojskowej USA - Wydarzenia - Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

***

Informacja BBN nt.
Narodowej Strategii Wojskowej USA

Strategia wskazuje na państwa podejmujące próby zmiany porządku międzynarodowego oraz zagrożenia dla interesów USA (Rosja, Chiny, Korea Północna, Iran), a także na organizacje ekstremistyczne zagrażające bezpieczeństwu transgranicznemu (ISIL). Jednocześnie formułuje przeciwdziałania jakie będą podejmować Siły Zbrojne USA.

Narodowa strategia wojskowa jest wydawana przez Przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów. Układ Strategii jest następujący: przedmowa Przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów; cztery rozdziały: Środowisko strategiczne, Środowisko wojskowe, Zintegrowana strategia wojskowa, Inicjatywy Sił Połączonych; podsumowanie.

Treść strategii

Środowisko strategiczne

Autorzy Strategii podkreślają złożoność współczesnego środowiska bezpieczeństwa. Szybkim jego zmianom sprzyjają globalizacja, rozpowszechnianie technologii oraz globalne zmiany demograficzne.

Oceniono, że głównymi aktorami w systemie międzynarodowym pozostaną państwa. Do tych, które podejmują próby rewizji ładu międzynarodowego i zagrażają narodowym interesom bezpieczeństwa USA zaliczono:

• Rosję – nie respektuje suwerenności państw sąsiedzkich; wykorzystuje siłę do osiągania swoich celów; osłabia bezpieczeństwo regionalne, nie przestrzega międzynarodowych umów, które podpisała;
• Iran - rozwija technologie nuklearne i rakietowe; finansuje terroryzm; destabilizuje region;
• Koreę Północną - rozwija technologie nuklearne i rakietowe; stanowi zagrożenie dla państw sąsiednich i potencjalne zagrożenie terytorium USA w przyszłości;
• Chiny - wywołują napięcie w regionie Azji i Pacyfiku; wysuwają roszczenia w akwenie Morza Południowochińskiego[1].

Za inne źródło wyzwań dla bezpieczeństwa USA zostały uznane brutalne organizacje ekstremistyczne (violent extremist organizations, VEOs) pod przywództwem Al Qaidy i Państwa Islamskiego w Iraku i Lewancie dążące do osłabienia bezpieczeństwa transregionalnego, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce.

Środowisko wojskowe

Według autorów strategii zwiększyły się wyzwania powodowane przez aktorów państwowych. Zakładają oni, że przyszłe konflikty między państwami mogą być nieprzewidywalne, kosztowne i trudne do opanowania. Sugerują zwrócenie szczególnej uwagi na: proliferację rakiet balistycznych, technologie precyzyjnych uderzeń, systemy funkcjonujące bez udziału człowieka, zdolności w zakresie cyber i przestrzeni kosmicznej oraz broń masowego rażenia.

Prawdopodobieństwo zaangażowania Stanów Zjednoczonych w wojnę międzypaństwową z głównymi mocarstwami oceniono jako niskie, lecz rosnące. 

Brutalne organizacje ekstremistyczne zostały uznane za bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa transregionalnego. Wykorzystują one rozwój technologiczny do propagowania destrukcyjnych ideologii, rekrutacji swoich zwolenników, a także szerzenia terroru przez cyberataki i ataki za pomocą improwizowanych ładunków wybuchowych, dążąc do wejścia w posiadanie BMR.

Rośnie zagrożenie konfliktami o charakterze hybrydowym; wykorzystywane są w nich mieszane techniki, zdolności i zasoby. Konflikty te wywoływane są zarówno przez aktorów państwowych (Rosja), jak i pozapaństwowych (Państwo Islamskie). Powodują one wzrost dwuznaczności, utrudniają proces decyzyjny i spowalniają koordynację efektywnej odpowiedzi.

Zintegrowana strategia wojskowa

Głównym celem sił zbrojnych USA jest ochrona narodu Stanów Zjednoczonych i wygrywanie wojen toczonych przez USA („naszych wojen”). Cel ten osiągany jest poprzez: operacje militarne z zadaniem obrony kraju, globalne budowanie bezpieczeństwa, projekcję siły i zdecydowane zwyciężanie.

Siły Zbrojne USA wspierają dyplomatyczne, informacyjne i ekonomiczne działania oraz promują trwałe interesy narodowe. Do interesów tych należą[2]:

• zagwarantowanie bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych, ich obywateli, sojuszników i partnerów;
• silna, innowacyjna i rosnąca amerykańska gospodarka w otwartym międzynarodowym systemie gospodarczym, który promuje szanse i rozwój;
• poszanowanie dla uniwersalnych wartości w kraju i na świecie;
• oparty na prawie porządek międzynarodowy, wsparty przywództwem Stanów Zjednoczonych, który promuje pokój, bezpieczeństwo oraz wykorzystywanie szans przez wzmocnienie współpracy na rzecz przeciwdziałania wyzwaniom globalnym.

Z trwałych interesów narodowych wynikają następujące interesy narodowe w dziedzinie bezpieczeństwa:

• przetrwanie narodu;
• zapobieganie atakom na terytorium Stanów Zjednoczonych;
• bezpieczeństwo globalnego systemu gospodarczego;
• bezpieczeństwo, zaufanie i wiarygodność sojusznicza;
• ochrona obywateli USA za granicą;
• zachowywanie i rozwijanie uniwersalnych wartości.

Dla zapewnienia realizacji tych interesów sformułowano trzy narodowe cele wojskowe: odstraszanie, wzbranianie (deny) i pokonywanie państwa-przeciwnika; zakłócanie działania, degradacja i pokonywanie brutalnych organizacji ekstremistycznych; wzmacnianie globalnej sieci sojuszników i partnerów USA.

Odstraszanie, wzbranianie i pokonywanie państwa-przeciwnika.

Odstraszanie przed bezpośrednim atakiem na USA i ich sojuszników jest zadaniem priorytetowym. Jego podstawą ma być utrzymywanie bezpiecznego i efektywnego arsenału nuklearnego; zaangażowanie i udział w operacjach poza granicami państwa w rejonach konfliktów; utrzymywanie sił zbrojnych w gotowości do rozmieszczenia i prowadzenia operacji. Wzbranianie ma być wspierane przez utrzymywanie: sił wysokiej gotowości zarówno w kraju, jak i w regionach przyszłych działań; prężnej logistyki i infrastruktury transportowej; sieci wywiadu; silnych powiązań w zakresie komunikowania; interoperacyjności z sojusznikami i partnerami. W pokonywaniu przeciwnika USA preferują działać wspólnie z innymi, jednak w razie potrzeby będą działać samodzielnie.

Wysiłki w zakresie zakłócania działania, degradacji i pokonywania brutalnych organizacji ekstremistycznych mają polegać na dezorganizacji planowania i operacji organizacji ekstremistycznych; rozbijaniu struktur wsparcia; usuwaniu przywódców; blokowaniu źródeł finansowania; utrudnianiu przepływu bojowników z zagranicy, a także wyzwalaniu zdobytych przez ekstremistów obszarów i ostatecznym pokonaniu VEOs. Realizacja tego celu obejmuje także prowadzenie, wraz z międzynarodowymi partnerami, długotrwałych kampanii antyterrorystycznych oraz zapewnianie bezpieczeństwa i możliwości rozwoju ekonomicznego społeczeństwom w regionach zagrożonych ekstremizmem.

Wzmacnianie globalnej sieci sojuszników i partnerów ma odbywać się przez promowanie i ochronę wspólnych interesów; rozszerzanie partnerstwa; prowadzenie szkoleń i ćwiczeń; współpracę w dziedzinie bezpieczeństwa i w ramach relacji wojskowych. Dla USA globalna sieć sojuszników i partnerów stanowi unikalną siłę, która zapewnia fundament dla międzynarodowego bezpieczeństwa i stabilności.

USA będą utrzymywać swój poziom zaangażowania w Europie w celu zapewnienia gotowości i zdolności NATO do zagwarantowania bezpieczeństwa sojuszniczego, zwłaszcza w świetle ostatnich działań Federacji Rosyjskiej[3]. USA planują zwiększać swoje zaangażowanie w obszarze Azji i Pacyfiku, kierując tam najbardziej zaawansowane zdolności i większe siły. USA będą: umacniać sojusze z Australią, Japonią, Koreą Południową, Filipinami oraz Tajlandią; pogłębiać współpracę z Indiami oraz budować partnerstwa z Nową Zelandią, Singapurem Indonezją, Malezją, Wietnamem i Bangladeszem. USA potwierdzają wsparcie dla Izraela oraz pomoc dla wybranych państw Bliskiego Wschodu, Ameryki Łacińskiej oraz państw karaibskich.

W Strategii podkreśla się zróżnicowanie poziomu współpracy z partnerami: z zaawansowanymi partnerami – ćwiczenia uwzględniające zaawansowane zdolności, np. odpowiedź na konflikty hybrydowe; z innymi partnerami - doskonalenie zdolności w walce z terroryzmem, operacje pokojowe, zwalczanie klęsk żywiołowych, poszukiwanie i ratownictwo.

Dowódcy wojskowi USA będą wykorzystywać, w celu prezentowania władzom państwowym - w przypadku konieczności militarnego zaangażowania, następującą priorytetyzację globalnie zintegrowanych operacji przewidywanych dla Sił Połączonych: utrzymanie bezpiecznego i efektywnego odstraszania nuklearnego; zapewnienie militarnej obrony terytorium USA; pokonanie przeciwnika; zapewnienie globalnej stabilizującej obecności; walka z terroryzmem i BMR; wzbranianie osiągania celów przez przeciwnika; odpowiedź na kryzys i prowadzenie ograniczonych operacji; utrzymywanie zaangażowania wojskowego i współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa; prowadzenie operacji stabilizacyjnych i przeciwpartyzanckich; zapewnienie wsparcia władzom cywilnym oraz prowadzenie operacji humanitarnych i kryzysowych.

Inicjatywy Sił Połączonych

Osiąganie narodowych celów wojskowych wymaga innowacyjnych liderów, optymalnego procesu decyzyjnego i zaawansowanych zdolności wojskowych. Inicjatywności Sił Połączonych mają sprzyjać:

• personel – niezbędne jest inwestowanie w kapitał ludzki (połączenie ćwiczeń, wyszkolenia, doświadczenia i szans; zmiana kultury organizacyjnej; promowanie etycznego przywództwa);
• procesy – powinny być elastyczne, efektywne i ukierunkowane (przegląd planów operacyjnych; wymiana zasadniczego uzbrojenia i sprzętu; koordynacja wymagań, planów i operacyjnego wykonania; poprawa globalnej mobilności - włączając przeniesienie głównego wysiłku w region Azji i Pacyfiku; zwiększenie efektywności i skuteczności);
• programy – niezbędne jest zapewnienie programów następnej generacji (poprawa interoperacyjności; inwestowanie we wzmocnienie przełomowych [decisive] zdolności: kosmiczne i naziemne wskaźniki [indications] i systemy ostrzegania, zintegrowane i odporne platformy [wywiadowcze, monitorujące i rozpoznawcze - ISR], transport strategiczny, broń precyzyjna o dużym zasięgu, obronne technologie rakietowe, systemy podwodne, zdalnie sterowane pojazdy i technologie, wojska specjalne, siły do realizacji misji w obszarze cyber, modernizacja zasobów nuklearnych).