Pogrzeb śp. gen. bryg. Ludwika Krempy
Uroczystości pogrzebowe gen. bryg. pil. Ludwika Krempy odbyły się 9 stycznia na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie spoczął zgodnie ze swoją wolą w grobie rodziców. W ceremonii uczestniczył reprezentujący Prezydenta RP gen. bryg. Jarosław Kraszewski, dyrektor Departamentu Zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi BBN, a także przedstawiciele władz państwowych i wojskowych.
– Pan generał należał do tego pokolenia Polaków, które zostało wychowane, ukształtowane przez II RP. Urodził się tuż przed odzyskaniem niepodległości i całe swoje młode życie przeżył w odzyskanej, nowonarodzonej, zmartwychwstałej Rzeczpospolitej – przypomniał w czasie pogrzebu wiceminister obrony narodowej Bartosz Kownacki.
– Generał Ludwik Krempa był przykładem patrioty, był przykładem bohatera, był przykładem osoby, która pokazywała jak żyć i jak walczyć o własną Ojczyznę - mówił wiceminister. – Pan Generał może być znakomitym wzorem dla następnych pokoleń jak kochać Polskę. Cześć Jego Pamięci!
***
Ludwik Krempa urodził się w Sanoku w 1916 r. Ukończył Państwową Szkołę Przemysłową im. Stanisława Staszica w Krakowie, w której w 1936 zdał maturę i otrzymał tytuł technika mechanika. W tym samym roku trafił na kurs szybowcowy, podczas którego zdobył kategorię "A" pilota szybowcowego. W 1937 roku rozpoczął służbę wojskową w Szkole Podchorążych Łączności w Zegrzu, skąd został przekierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Pilotował wówczas samoloty RWD-8, PWS-26 oraz Bartel BM-5 i Potez. Jako rezerwista otrzymał przydział do 6 Pułku Lotniczego we Lwowie.
Tuż po wybuchu II wojny światowej służył w 66 Eskadrze Obserwacyjnej, a później w 2 Pułku Lotniczym jako pilot łącznikowy. Wiosną 1940 r. wraz z grupą uciekinierów opuścił okupowaną Polskę przez zieloną granicę. Na Węgrzech został zatrzymany i odesłany z powrotem, ale udało mu się przedostać przez Ungwar, Záhony (gdzie mieścił się obóz dla uchodźców z Polski), Budapeszt, Belgrad, Grecję i dotarł do Turcji. Tam z portu w Mersin z grupą rodaków na statku SS Warszawa trafił do Hajfy.
Początkowo służył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, a później trafił do formowanych w Anglii Polskich Sił Powietrznych. 26 października 1940 r. znalazł się w polskiej bazie w Blackpool, a po miesiącu rozpoczął długi cykl szkoleń. 1 lutego 1942 r. otrzymał stopień oficerski. W październiku tego roku przydzielono go do 304 Dywizjonu Bombowego. Wykonywał loty bojowe na maszynach Vickers Wellington. Były to patrole nad morzem celem wykrywania i niszczenia wrogich okrętów, w tym niemieckich okrętów podwodnych (do jego zadań należało patrolowanie, fotografowanie, bombardowanie); ponadto uczestniczył w bombardowaniu portu w Bordeaux. Latał także nad Oceanem Atlantyckim i Zatoką Biskajską. Odbył łącznie 50 lotów – ostatni w czerwcu 1944. Później szkolił pilotów jako instruktor na samolotach Oxford.
Po zakończeniu wojny trafił ponownie do Dywizjonu 304, który stał się wówczas jednostką transportową. 24 stycznia 1946 został przeniesiony do 301 Dywizjonu Transportowego, w którym służył do rozformowania tej jednostki w grudniu 1946. Został zdemobilizowany w styczniu 1949.
Pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako kreślarz i projektant m.in. przy produkcji silników do autobusów oraz projektant pomp głębinowych i systemów zasilania awaryjnego. W 1988 powrócił do Polski i wraz z żoną zamieszkał w Krakowie. Jest honorowym członkiem Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP Oddziału Krakowskiego. Aktywnie uczestniczy w uroczystościach patriotycznych i spotkaniach kombatanckich.
W 2013 powstał poświęcony mu film „Wspomnień czar” autorstwa Edwarda Wyroby. Był kawalerem Orderu Virtuti Militari. (PAP)